Çedaş'ın çalışma hayatımla bir alıp veremediği varmış gibi gelmeye başlıyor artık.
Dikkat ediyorum ne zaman enerjik uyanıp dikkatimin dağılmasına izin vermeden çalışmaya başlasam elektrikler kesiliyor.(Sabah 5-5.30gibi uyanmaya başladığımdan beri hep enerjiğim aslında ama dikkat dağılmadan çalışma kısmı bazen olmuyor)
Sonuç olarak yine elektrikler gitti ve boş boş oturuyorum. İşler güçler beni bekler, saygılar çedaş...
Dün hem dolunay hem de ay tutulması vardı ve günün ilk saatlerinden itibaren patlamaya hazır bomba gibiydim. Nereden ne bulsam da sinirlenmem bir şeylere dercesine geçirdim bütün günü. Akşam saatlerinde tutulma sonrası da sihirli bir değnek değmişçesine normale döndüm bir anda (: Astrolojik etkilere oldum olası inanmışımdır fakat üzerimde bu denli etkiler hissetmek garipti..
Bu arada ilk defa tabletten yazı yazdım ve siteye ekledim. Bunun da mutluluğunu yaşıyorum. Gerçi arabada olduğumdan biraz da midem bulunmaya başladı yazmaktan :d yeter bu kadar.. Tokat'a döndüğümde görüşürüz gençler (:
Bir iki gün önce sevdiğim bir arkadaşım blogun olduğunu keşfettim ama sürekli yoga ile ilgili yazıyorsun demişti şimdi onu hatırladım 
Git gide hayatımın merkezinde yer edinmeye başlıyor yoga, belkide çoktan oraya yerleşti bile. Her neyse.. Konuya döneyim.
Bu sabahki yoga rutinimden sonra hand stand, forearm stand ve crow pose denemeleri yapmaya başladım hoş crow olmasa da handstand ve forearm stand'e takmış biri olarak her sabahki rutin sonrası onlar üzerinde çalışmak da ayrı bir rutin oldu gibi. Seviyorum tepe taklak olmayı ve aynı zamanda güçlenmeyi o an vücudumu dinlediğimde bana söylediklerini (Fiji McAlphine bol bol always listen to your body diyor, ben de adet edindim) v.s. v.s. diye sıralayabilirim nedenlerini de :) Sonuç olarak crow denemelerinden bir kare paylaşasım vardı paylaşıyorum, her ne kadar henüz olması gerektiği gibi yapabiliyor olmasam da eskiye oranla daha iyiyim. İlerleme ilerlemedir, ne kadar küçük olduğunun önemi yok demişti birisi.
Aslında uzanıp dizi izleyerek dinlenmeyi planlıyordum nasıl oldu da şarkı paylaşıp iki satır da bir şeyler yazmaya karar verdim bilemiyorum.. Şarkının bu canlı performansı beni çok etkiliyor, nedendir bilinmez.Oysa ki ben james abinin sesini de kendini de bu şarkısını da sevmiyordum belki hala sevmiyorum bilemiyorum(gerçi şarkıyı seviyorum artık ama geleceğim oraya) burada da şu soru aklıma geliyor; acaba şarkıları, şarkıların güzelliğinden mi yoksa şarkılar eşliğinde yaşananlarla yada bağımsız olarak şarkılara yüklediğimiz anlamlardan ötürü mü seviyoruz / sevmeye başlıyoruz? Sanırım yüklenen anlamlar ve yaşanmışlıklar daha değerli kılıyor şarkıları (Aslında her konuda öyle fakat şuan konumuz şarkı ).
Her neyse.. Şarkıyı her dinlediğimde ilk sevmeye başladığım an yaşadığım kötü şeyler ve o gün, gün boyu şarkıyı mırıldanışımı hatırlıyorum. Şarkıyı da seviyorum yaşanan her olayın bize kazandırdıklarını da. Yeter bu kadar hadi dinleyin şarkıyı.
Akıllanmıyorum, ısrarla akıllanmıyorum…
Çok istikrarlıyım bu konuda .
Gerçi hakkımı da yemeyeyim. Bu sefer ki sakatlığım vücudumu dinlememekten değil, kendini bilmezlikten kaynaklandı .
Dün akşam yemeğinden sonra, şeytan dürtmüş gibi; “Aaa acaba parmak uçlarımda bakasana yapabilir miyim?” dedim kardeşime ve kalktım hemen denedim .
Sonuç; yapamazmışım . Sağ bileğimden bir çıtırtı sesi geldi ve hareket kabiliyeti bir hayli kısıtlandı. Bugün yoga yapmama da engel oldu. Bir anlık gerzekliğimin veya kendini bilmezliğimin sonucu, bugün yogadan mahrum kaldım. Tabii ek olarak biraz canım da acıyor ama yogadan mahrum kalma bölümü daha can sıkıcı.
Bir de bir şey daha dikkatimi çekiyor; sürekli sağ tarafıma çalışıyorum. Sağ dizim, sağ IT bağım, sağ el bileğim.
Kaza ve düşmeler neyse de, bile bile insanın kendini sakatlaması enteresan oluyor . Ama tabi yaşanan olumlu olumsuz her şey, az ya da çok geliştiriyor beni. Umuyorum ki artık akıllanacağım 
.
Bu arada; bugün yogasız kalışımın dışa vurumudur bu yazı.